Canido Sostible

Contradecindo a miña primeira entrada deste blogue, non teño ningunha intención de ofender a ninguén, simplemente facer unha pregunta a modo de reflexión comunitaria. Non deixo de ver e escoitar a todo o mundo o moito que está de moda Canido e seguramente é unha afirmación acertada: o barrio é máis aceptado neste intervalo temporal que noutros momentos históricos o que o posicionaría por riba doutros entornos do noso concello. A cidadanía, no seu conxunto, elexiría Canido como opción preferente fronte a outros barrios de Ferrol, e está claro que eso non pode ser malo, ou si?. Fagamos comparacións e algo de memoria. Alguén se lembra da boneca repollo, do yoyó, do xogo das canicas, de Cobi, Naranjito (recuperado por Albert Rivera Q.E.D)....alguén?. Lémbrase alguén de cómo fervía Amboaxe, a rúa María, Sol...alguén?. Levarías quentadores nas pernas, pelo frito, purpurina...bótalle collóns anda. As modas son eso pasaxeiras, como pasaxeiros son os artigos de usar e tirar, os restaurantes e…

O pasado domingo o barrio recuperaba aquela carreira lenta de bicicletas que, moitos anos atrás, formaba parte das actividades que se organizaban para a rapazada da miña quinta durante as festas patronais de Canido..

No momento de dar a saída veume de novo á cabeza o amigo Gilberto, que nese intre pasaba por un duro trance, e lembreino de cativo, participando naquela carreira na edición da nosa infancia na que, coas presas e improvisación, ninguén lle explicara as especiais normas desta competición de lentitude, arrancando coa súa bicicleta como un lóstrego no momento do pistoletazo de saída, deixando a todos os participantes por atrás dubidando entre frear o paso ou pisar o pedal ate rebentar. Pois hoxe pola mañá, como naquela ocasión, o amigo Gil, pisou o pedal da vida e arrancou de novo a todo trapo, deixándonos aos que o queríamos ben, coa mirada atónita do que non entende as razóns que moven este tipo de decisións divinas, aínda que as podamos respectar profundamente.

Gilberto f…

Hoxe Canido Sostible cumpre 10 anos dende que iniciou a súa andaina aló polo ano 2007. Moito cambiou o barrio dende aquela, moita xente nos deixou, patrimonio humano que forma parte xa do noso adn.

Comprenderedes que nacer o 20 de novembro ten un importante significado: o de recuperar a memoria roubada, pero tamén o de borrar da memoria esas datas que tanto nos remexen por dentro para darlles outro significado.

Por aquí pasaron e participaron moitas persoas das que non me quero esquecer, por eso non vou citar a nigún en especial, xa que todos o sodes.

Canido Sostible naceu con vocación de plataforma cidadá pero resultou ser máis que eso, resultou ser o barrio mesmo poñendo verbas ao seu descontento, á súa indignación e ao seu desexo de reivindicar un futuro mellor para os seus veciños.

Faustino V, este "don nadie", que quería pasar desapercibido para que outros Faustinos continuasen a súa traxectoria de xeito anónimo, non conseguiu convencer a ninguén e aquí está, dez anos d…

CARTAS AL DIRECTOR. LA VOZ DE GALICIA (21/8/1980)
Es sorprendentemente doloroso llegar de unas vacaciones y encontrarse de sopetón en la prensa y oír de cristianos de la propia comunidad la terrible noticia: «Nos despiden del trabajo: se habla de que cierran Fenya, Masa, Hispania, Piñón». Lo confieso: me quedé de piedra, anonadado. Yo no soy el despedido ni estoy en riesgo de paro, pero son unos hermanos míos sobre los que cuelga, como una sangrienta espada, esa terrible amenaza. Pienso en los hermanos parados, y veo que nadie piensa en ese otro terrorismo del paro forzoso, que si no atenta directamente contra la vida, atenta, sí, contra los medios de subsistencia de esa misma vida. Me diréis que es odiosa la comparación. Me diréis que el paro es un fenómeno socio - económico muy complejo. No lo dudo. Pero, a ver quién me da argumentos convincentes de que ganar para vivir no tiene relación con el vivir. Debe ser espeluznante apretar el gatillo para disparar contra un hombre. Debe ser…

Creeo que xa escribín suficientemente do tema por outras vías do mundo virtual, pero quería deixar constancia, neste meu blogue, para a posteridade, o que ao meu xuízo implican as Meninas de Canido e, á súa vez, o que implica e supoñen os procesos de oposición máis ou menos velados ou directamente contrarios ás mesmas.
Este ano 2017, Canido Sostible cumpre 10 anos do inicio da súa andaina un 20 de novembro de 2007. A razón fundamental da creación deste blogue, hoxe semi esquecido, foi precisamente tentar facer rexurdir o espírito de barrio que eu atopei un pouco apagado despois de case 12 anos vivindo fóra de Ferrol, así como contra uns movementos especulativos que o goberno do daniño Juncal estaba a poñer en marcha para que os seus amigos construtores fixesen negocio a conta do modo de vida dos nosos veciños máis empobrecidos. O exemplo máis claro de todo iso foi a rúa de Ínsua e conxunto de edificacións que foron derruidas, incluída a ténda bar que fora de Fe, onde vivían veciños d…

Cando vemos as imaxes de Robert de Niro subindo polas cataratas de Iguazú cargado con aquelas armas que quería deixar atrás, en sinal de penitencia, para iniciar esa nova vida na misión que os Xesuitas tiñan cos indios guaraníes, un pode supoñer de xeito aproximado o que puido ocorrer hai moitos anos polas terras de Canido. 
Lembrábase con motivo do 50 aniversario da parroquia de Santa Cruz que o día 4 de agosto de 1964 o bispo Jacinto Argaya asinaba o decreto de erección dunha nova parroquia na cidade de Ferrol á que lle chamaría Santa Cruz de Canido. Así o facía. "por consideración a Canido, onde as Festas de Maio tanto entusiasmo espertan", explicaba o prelado a través da carta de presentación do novo ente parroquial aos veciños. Xa daquela as festas da Cruz de Maio eran motivo de grande alegría para a veciñanza.
Nese acto de inauguración da parroquia celebrado no Cruceiro, que ilustramos na foto de arriba, aparece sentada unha muller escoitando os discursos que precederí…