Barrio

Poucas veces sentín tan cerca ao barrio, e non porque antes o vise de lonxe, senon porque as xornadas festeiras deste ano culminaron do mellor xeito posible: cunha irmandade con centro na Tafona e co radio do tamaño de todo o perímetro canidiense.

Nomear a xente creo que é innecesario, porque os que somos do barrio de nacemento e de corazón sabemos perfectamente a extraordinaria laboura coa que cada ano nos agasallan os grandes puntales como José Manuel Souto e os que xa levan anos collendo o testigo como Toni Hermida, Alberto, Gilberto, os rapaces do Grupo Scout Vasco da Ponte, Pedro e moit@s outr@s, dos que a nosa Reme estaría máis que orgullosa. Gracias tamén a todo os negocios do barrio que axudan a unha maior cohesión, do primeiro ao último. 

Pero permitídeme que hoxe lembre a miña querida nai, a Patro, que voltou ao Toldo despois duns cantos anos co depósito casi baleiro e foi con el cheo de felicidade por atoparse con tanta xente tan querida para ela. Non podemos esquecer que ela foi quen deu o discurso inaugural da parroquia, aló polo ano 1964. Casi nada. Non hai prezo que pague semellante agasallo para o día da nai que tamén é o día do orgullo filial.

Grandes festas patrimonio de todo o barrio pero festas que deben ir máis aló de modas, porque éstas son efímeras e a tradición é a que perdura no tempo. Amamos aos maios pero éstos son solo un precioso ingrediente non o plato completo. Éste chámase Festas de Santa Cruz, ás que nunca renunciarei, e que me disculpen aqueles e aquelas que se sintan molest@s, pero entenderedes que é difícil renunciar ao noso ADN.

Apertas a tod@s!!