Canido Velazquiano

Aínda que hai algunhas semanas que xa andaba a cousa fervendo polo "Fachembús" (sigo sen pillarlle o rollo ao tema ese dos amiguitos virtuales), parece que xa lle están dando os últimos retoques a unha nova edición das Meninas de Canido.

O que naceu case de xeito espontáneo, (aínda que manexado coa xenialidade que sempre imprime a estas cousas Eduardo Hermida), volta esta vez cun aspecto de madurez que certamente pinta (nunca mellor dito) moi, pero que moi ben, aínda que o listón do ano pasado está moi alto.

Este ano, á música, á fotografía e, por suposto, á pintura, úneselle o cinema, cunha restrospectiva de Rubén Coca que fará as ledicias de todos nós.

Canido será durante esas datas epicentro da cultura e a modernidade e referencia no mundo mundial na dinamización de barrios deprimidos (eu xa ando co Prozac no peto).

Este ano as meninas teñen a súa propia casa. O programa é o suficientemente amplo como para ter o seu propio espazo nestes mundos virtuales de frikilandia. Trátase do blogue http://asmeninasdecanido.blogspot.com/.

Non obstante, na medida que a miña pereza patolóxica mo permita, informareivos puntualmente (mes arriba mes abaixo) de todo o que alí aconteza.

A pena e non saber pintar, fotografíar, facer curtametraxes nin tocar un instrumento, pero bueno eu sei a lista dos reis Godos.

Chincha rabiña.